Το Λιάτικο, αν και παραδοσιακά παρεξηγημένη ποικιλία, έχει ένα μοναδικό χαρακτήρα που αποτυπώνεται στα κρασιά που παράγονται από αυτό. Όταν καλλιεργείται στο κατάλληλο terroir, με προσοχή στη φροντίδα και στις στρεμματικές αποδόσεις, και οινοποιείται με σωστό τρόπο, μπορεί να παράγει απολαυστικούς ερυθρούς οίνους εξαιρετικής φινέτσας. Έτσι, το Λιάτικο έχει τη δυνατότητα να ξεχωρίσει ως κορυφαία ποικιλία, τόσο για ξηρά όσο και για γλυκά κρασιά. Νομίζω θα είναι the next big thing από την Κρήτη.
Εντυπώσεις από 5 αντιπροσωπευτικά Λιάτικα (λιανικής από 9,5 – 45 ευρώ) λοιπόν…
Liatiko 2022 – Malihin Winery. (22 ευρω)
Ωραίο – και μάλλον θα γίνει ακόμη καλύτερο σε 2-3 χρόνια – το Λιάτικο της Ηλιάνας Μαλίχιν. Βγάζει φρεσκάδα. Ντροπαλή, κλειστή σχετικά μύτη. Ωραίο στο στόμα, με βελούδινες τανίνες και σχετική γλύκα. Ήδη στρογγυλό, με μια δομή που προδικάζει σίγουρη εξέλιξη στο χρόνο. Αίσθηση αλκοόλ που μετριάζει κάπως το φρούτο, ίσως λίγο περισσότερη ισορροπία θα ήταν επιθυμητή εδώ.
Πετάλι 2019 – Οινοποιείο Διαμαντάκη. (9.5 ευρω)
Τυπική μύτη και πολύ σαγηνευτική με βιολέτα, φράουλα, κεράσι, σταφίδα, φραγκοστάφυλο και πάστα αμυγδάλου. Είναι ένα πολύ Λιάτικο, το οποίο αρχικά, δεν είναι για τους φανατικούς των πυκνών κρασιών, στην συνέχεια όμως η ιδιοσυγκρασία του θα μπορούσε να το καταστήσει εθιστικό. Μέτριο σώμα, με θερμή, γλυκιά, βελούδινη αίσθηση στον ουρανίσκο. Πολύ ευγενικό με μέτρια οξύτητα και ωραία επίγευση. Εξαιρετικό value for money.
Mikri Evgeniki 2022 – Εφροσύνη Winery. (11.5 ευρω)
Έντονα αρωματική μύτη όσο και τυπική της ποικιλίας με πλούσιο φρούτο, μπαχαρικά και βοτανικότητα. Έντονο και το αλκοόλ. Στο γεμάτο στόμα το φρούτο «βγαίνει» πιο άγουρο, κι έχουμε σχετικά υψηλή οξύτητα και μαλακές τανίνες.
Krotos 2020 – Amargiotakis Winery. (12 ευρω)
Πολύ ωραία, φινετσάτη μύτη, με τυπικά της ποικιλίας αρώματα ώριμων κόκκινων φρούτων και βοτανικά στοιχεία. Στιβαρό, πληθωρικό στον ουρανίσκο και αρκετά στρογγυλό με βελούδινες τανίνες. Γλυκιά, απολαυστική και επίμονη επίγευση. Το πιο ισορροπημένο κρασί από τα πέντε.
Λιάτικο Γηγενείς Ζύμες 2021 – Αμπελώνες Καραβιτάκη. (45 ευρω)
Αρκετά ντροπαλή μύτη (σε πλήρη αντίθεση με άλλη φιάλη της ίδια εσοδείας που είχα δοκιμάσει παλαιότερα). Αρωματικά πιο πολύπλοκο από όλα τα λιάτικα που έχω δοκιμάσει, με επιπλέον βοτανικά στοιχεία, νότες αποξηραμένων λουλουδιών και τσαγιού. Στο στόμα το σώμα είναι μέτριο όπως και η οξύτητα, με μεταξένιας υφής τανίνες. Εκλεπτυσμένο κρασί, αλλά σχετικά «αραιό» για τα δικά μου γούστα, ενώ και εδώ συνάντησα κάποια πιο άγουρα στοιχεία. Έντονες αναφορές σε pinot noir.
Συμπερασματικά, το Πετάλι είναι εξαιρετική πρόταση για τα χρήματα του – και όχι μόνο, ενώ την μεγαλύτερη ισορροπία την βρήκα στο Krotos. Για τα υπόλοιπα όπως για όλα όμως, είναι θέμα γούστου…
Από την δοκιμή απουσιάσαν τα «βαριά χαρτιά» της ποικιλίας από τον Κρητικο αμπελώνα – για τα οποία έχω άποψη – όπως το Antigone του Οικονόμου, το Grande Reserve του Δουλουφάκη, Γρίφος της Δασκαλάκη και το αρτι αφιχθέν και πολυαναμενόμενο Grande Reserve της Δασκαλάκη.
Γιώργος Λυγεράκης
