Ενδιαφέρουσα συνάντηση τριών διαφορετικών προσωπικοτήτων…
1. Le Meal – Hermitage 2003. M. Chapoutier.
2. Λαγότοπος Μαυροτράγανο 2018. Μιχαηλίδης.
3. Γρίφος Λιάτικο 2018. Δασκαλάκη.
Τα κρασιά ανοίχθηκαν όλα 6 ώρες πριν.
Το Le Meal με δυνατές τανίνες να γεμίζουν το στόμα με την μια, γοητευτικό, πλούσιο και μεγάλο με εξαιρετικό φρούτο. Μικρό, κάπως flat, τελείωμα.
Το Μαυροτραγανο του Μιχαηλίδη, πολύ στρογγυλό και ευχάριστο, μια καλή ισορροπία μεταξύ φρούτου και ξύλου, κι έναν ξεχωριστό, ευγενικό χαρακτήρα, πολύ διαφορετικό από τα “ατίθασα” κυκλαδίτικα.
Ο Γρίφος, εντελώς αλλαγμένος – προς το καλύτερο – πέντε χρόνια μετά. Λιάτικο με ιδιοσυγκρασία – καμία σχέση με κάποια υδαρη natural – εκρηκτική, πυκνη μύτη φρούτων κι αποξηραμένων λουλουδιών κι ένα πολύ μακρύ μπαχαρενιο τελειωμα. Σπουδαίο.
