Μια επική βραδυά οινογευσίας.
Την ξεχωρίζω όχι μόνο για την μεγαλοπρέπεια των κρασιών τού line up, αλλά και για το σωστό pacing που μας επέτρεψε να εκτιμήσουμε το κάθε κρασί στον σωστό χρόνο, για το οποίο φρόντισαν οι δυνατοί γνώστες στην ομήγυρη. To pairing έγινε με πιάτα του Oinoscent συμπεριλαμβανομένων εκλεκτών τυριών από διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Clos de Tart, Mommessin, Morey St Denis, 1990
Ένα θαύμα της Βουργουνδίας φτιαγμένο επί Mommessin προτού αγοραστεί από τον François Pinault (το 2017).
Château Cheval Blanc, Saint-Émilion, 1983
Απ τα χέρια του Gaston Vaissiere, ένα ασύλληπτο κρασί που προέκυψε με μαεστρία μετά από μια χρονιά όλο προκλήσεις.
Grand Vin de Château Latour, Pauillac, 1990
Ένα μεγαλοπρεπές Bordeaux που δεν χρειάζεται συστάσεις, με 97pts και Wine Spectator Top 100 #1 (awarded 1993), μεταξένιο, κομψότατο. Ένα κρασί με τεράστια φινέτσα, γεμάτο σώμα, ατελείωτη επίγευση. Όσο άνοιγε από γήινους τόνους, γλύκαινε, έδινε μαύρα φρούτα, μπαχάρια, νότες κέδρου. Τι ωραία ισορροπία τανινών και σακχάρων!
Château Mouton Rothchild, Pauillac, 1986
Επίσης 96Pts και Wine Spectator Top 100 #8 (awarded 1989), κατ εμέ δυσκολεύτηκε να σταθεί μετά το Latour στη φινέτσα, αν και ομολογουμένως όταν άνοιξε πλήρως ήταν εντυπωσιακό στα αρώματά του και αντάξιο της φήμης του.
Sanctus Sanctorum, Clos Saint Jean, Châteauneuf-du-Pape, 2015 (magnum)
100% Grenache στα καλύτερά του!
Domaine du Pegau, Châteauneuf-du-Pape (Cuvee da Capo), 2007 (magnum).
Σπάνιο και πολύτιμο διαμάντι εμφιαλωμένο μόνο 7 φορές ως τώρα, αγαπημένο μου, (πρόσφατα είχα την τύχη να δοκιμάσω από απλή φιάλη, και τώρα σε magnum!) ήρθε να εξαφανίσει όλα τα προηγούμενα με την πληθωρικότητά του. Γοητευτική φρεσκάδα στα φρουτένια αρώματά του, έντονη συμπύκνωση, βελούδινες τανίνες, ατελείωτη επίγευση.
Ma danseuse, Peter Michael, Sonoma Coast, 2012
Κι όμως, τo πιο σέξυ κρασί της βραδιάς ήταν καλιφορνέζικο, μας αποστόμωσε με τα ολοζώντανα φρούτα στη μύτη και στο στόμα, από τα πιο εντυπωσιακά Pinot Noir που δοκίμασα ποτέ. (Δοκιμή στο https://winememos.com/ma-danseuse-pinot-noir-2019-peter-michael/) Το αξιοπερίεργο της βραδυάς ήταν το εξής: όλες οι φιάλες ανοίχτηκαν στην αρχή για να πάρουν τον απαραίτητο χρόνο τους, αλλά και για να δοκιμαστούν και να τοποθετηθούν σωστά στο lineup. Το συγκεκριμένο κρασί, λοιπόν, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα, ήταν ακόμα καλύτερο στην αρχή που ανοίχτηκε, παρά μετά από 2 ώρες που φτάσαμε σε αυτό!
Ode to E (Syrah), Sinequanon, Central Coast CA, 2004
Η βόμβα της βραδυάς, ισοπέδωσε όλα τα προηγούμενα δια χειρός του εκκεντρικού Manfred Krankl. Είχα πιει το Grenache του προ καιρού και ήταν εξίσου επιθετικά εντυπωσιακό, αλλά το syrah τώρα πραγματικά δεν αστειευόταν! Κρασί με τεράστιο χαρακτήρα και δύναμη, όπως όλες του οι ετικέτες εξάλλου.
Promontory, Napa Valey, 2015
Κατά γενική ομολογία, ο νικητής της βραδυάς, στάθηκε δίπλα στην ισοπεδωτική πολυπλοκότητα του SQN, στην πληθωρικότητα του Pegau, στη φινέτσα του Latour, και στο παιχνιδιάρικο «πάθος» του Peter Michael. Και νίκησε, με αφοπλιστική καθαρότητα, βελούδινη αίσθηση, πλούσια γευστική παλέτα από μαύρα φρούτα (δαμάσκηνο, κεράσι, μούρο), κανελομπαχάρια, φίνες τανίνες (και μακάρι να είχα τις τεχνικές γνώσεις να το περιγράψω καλύτερα)! Αυτό το κρασί μίλησε στην καρδιά μου.
